Jak zostać komornikiem sądowym?

Komornik sądowy to funkcjonariusz publiczny działający przy sądzie rejonowym, który co do zasady rozstrzyga o roszczeniach cywilnych w drodze przymusu egzekucyjnego. Wykonuje też inne czynności, m.in. przeprowadza spis inwentarza i sporządza protokół stanu faktycznego przed wszczęciem procesu sądowego albo przed wydaniem orzeczenia.

Tryb powoływania i odwoływania komorników sądowych jest regulowany ustawą o komornikach sądowych i egzekucji. Nie każda osoba jednak może zostać komornikiem i nie zmieni tego nawet deregulacja zawodów. Zgodnie z ustawą o komornikach sądowych i egzekucji na stanowisko komornika może zostać powołana tylko osoba, która posiada polskie obywatelstwo, ukończyła 26 lat, ma pełną zdolność do czynności prawnych i ma nieposzlakowaną opinię. Kandydat nie może być również karany za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe ani być podejrzany o przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego.

Przede wszystkim jednak kandydat na komornika musi ukończyć wyższe studia prawnicze w Rzeczypospolitej Polskiej i uzyskać tytuł magistra prawa lub zagraniczne studia prawnicze uznane w Polsce. Następnym krokiem jest odbycie aplikacji komorniczej i zdanie egzaminu komorniczego. Później należy przepracować co najmniej 2 lata w charakterze asesora komorniczego. Istnieją alternatywne możliwości uzyskania powołania. Od wymagań tych zwolnieni są bowiem sędziowie, prokuratorzy, adwokaci, radcowie prawni, notariusze oraz osoby, które ukończyły aplikację sądową, prokuratorską, adwokacką, radcowską lub notarialną, a także osoby posiadające stopień naukowy doktora nauk prawnych.

Przed osobami, które chcą zostać komornikami, stawiane są następujące wymagania:

należy posiadać obywatelstwo polskie
mieć pełną zdolność do czynności prawnych
należy posiadać nieposzlakowaną opinię
mieć ukończone 26 lat
nie można być karanym za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe
nie można być podejrzanym o przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe
należy ukończyć wyższe studia prawnicze lub administracyjne w Rzeczypospolitej Polskiej i uzyskać tytuł magistra prawa lub ukończyć zagraniczne studia prawnicze uznawane w kraju
być zdolnym ze względu na stan zdrowia do pełnienia obowiązków komornika
należy odbyć aplikację komorniczą zakończoną egzaminem komorniczym
należy przepracować w charakterze asesora komorniczego co najmniej 2 lata

Chcąc przystąpić do obowiązkowej aplikacji komorniczej należy w pierwszej kolejności zdać egzamin konkursowy. Egzamin organizowany jest co roku, natomiast nabór na samą aplikację komorniczą odbywa się co 2 lata. Chcąc przystąpić do egzaminu należy złożyć następujące dokumenty:

zgłoszenie o przystąpienie do egzaminu konkursowego
dwa odpisy wypełnionych formularzy zgłoszenia o przystąpieniu do egzaminu konkursowego na aplikację komorniczą
odpis aktu urodzenia
życiorys
zaświadczenie o stanie zdrowia
dokumenty potwierdzające ukończenie wyższych studiów prawniczych w Rzeczypospolitej Polskiej i uzyskanie tytułu magistra lub zagranicznych studiów prawniczych uznawanych w kraju
zaświadczenie o niekaralności
dowód uiszczenia opłaty egzaminacyjnej
dwa zdjęcia

Egzamin konkursowy ma formę testu, który zawiera 150 pytań z zakresu różnych dziedzin prawa (prawo cywilne, administracyjne, konstytucyjne, finansowe, spółek handlowych itd.) oraz ustroju sądów i samorządu komorniczego. Warunkiem pozytywnego złożenia egzaminu jest udzielenie poprawnej odpowiedzi na co najmniej 90 pytań. Koszt egzaminu w 2009 roku wynosił 638 zł.

Od dnia ogłoszenia wyników egzaminu kandydaci na aplikantów mają dwa lata aby ubiegać się o wpis na listę aplikantów.

Aplikacja komornicza trwa łącznie dwa lata i odbywa się u wybranego komornika-patrona.

Ubiegając się o przyjęcie do pracy w charakterze aplikanta należy najpierw odbyć półroczną praktykę w danej kancelarii, a następnie złożyć w niej następujące dokumenty:

wniosek o zatrudnienie w charakterze aplikanta komorniczego
podanie o przyjęcie do pracy w charakterze aplikanta
kwestionariusz osobowy
życiorys
zaświadczenie o niekaralności
odpis dyplomu ukończenia studiów wyższych
świadectwo lekarskie
ewentualnie świadectwo pracy w przypadku wcześniejszego zatrudnienia

Po zatrudnieniu zainteresowanego w kancelarii komorniczej, zostaje on wpisany przez Radę Izby Komorniczej na listę aplikantów komorniczych. Szkolenie ma formę zajęć teoretycznych oraz praktycznych i ma na celu przygotowanie aplikanta do samodzielnej pracy w zawodzie komornika.

Po zakończeniu kształcenia, aplikanci przystępują do egzaminu komorniczego. Składa się on z części pisemnej, która trwa 6 godzin i polega na opracowaniu tematów z zakresu czynności egzekucyjnych oraz części ustnej, sprawdzającej wiedzę z zakresu prawa, ustroju sądów powszechnych, przepisów egzekucji sądowej i wykonywania czynności komorniczych.

Osoby, które zdadzą egzamin z wynikiem pozytywnym nie stają się jeszcze pełnoprawnymi komornikami. Najpierw muszą przepracować co najmniej 2 lata w charakterze asesora komorniczego. Dopiero wówczas mogą starać się o zatrudnienie na stanowisku komornika.

Artykuł 10 ustawy o komornikach sądowych stanowi, iż komornikiem, czyli funkcjonariuszem publicznym, działającym przy sądzie rejonowym i zajmującym egzekwowaniem rozstrzygnięć w zakresie roszczeń cywilnych przy użyciu przymusu, może zostać osoba, posiadająca obywatelstwo polskie, oraz pełną zdolność do czynności prawnych, mogąca pochwalić się nieposzlakowaną opinią, niekarana za przestępstwo (w tym również przestępstwo skarbowe), nie będąca osobą podejrzaną o przestępstwo ścigane w trybie publicznym, lub przestępstwo skarbowe, posiadająca dyplom ukończenia wyższych studiów prawniczych ukończonych na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, lub zagranicznych studiów w zakresie prawa uznawanych w Polsce, jak również posiadająca pełną zdolność fizyczną, oraz psychiczną pozwalającą na pełnienie obowiązków komorniczych.

Zdolność tę ustala lekarz specjalista w zakresie medycyny pracy. Ponadto koniecznym wymogiem jest również odbycie aplikacji komorniczej, oraz złożenie aplikacji komorniczej. Do tego konieczna jest również przynajmniej dwuletnia praktyka na stanowisku asesora komorniczego. Kandydat musi mieć ponadto ukończone 26 lat. Wszystkie powyższe warunki muszą być spełnione łącznie, co oznacza, że niespełnienie jednego z nich z miejsca dyskwalifikuje kandydata.

Jak zatem widać, nie każdy może zostać komornikiem, zaś droga dla kandydatów na przyszłych komorników nie jest bynajmniej usłana różami. Deregulacja zawodów nie dosięgła ( i zapewne nieprędko dosięgnie, o ile w ogóle) zawodu komornika. Jest to, podobnie, jak większość zawodów prawniczych, zawód cieszący się społecznym prestiżem.

Przykłady komorników i kancelarii komorniczych:

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym
Gdańsk – Południe w Gdańsku
Piotr Majdziński
Ul. Świętojańska 37/38 m. 3
80 – 840 GdańskTel. 58 322 31 48
Fax. 58 322 31 48 wew. 21

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dla Krakowa Krowodrzy
Marcin Leśniak Kancelaria Komornicza w Krakowie

Adres: 31-215 Kraków, ul. Żabiniec 66 LU 5

Telefon/fax: 12 414 01 31

Komornik Sochaczew – www.komorniksochaczew.pl

Przemysław Kosyra

Kancelaria Komornicza
ul. 1 Maja 24 lok.11
96-500 Sochaczew

telefon: (46) 811 16 76
fax: (46) 811 16 76

KOMORNIK SĄDOWY przy Sądzie Rejonowym w Radomiu
Jarosław Kiełbasiński
Kancelaria Komornicza
ul. Koszarowa 1 lok.3
26-600 Radom
tel.: 48 362 51 68
fax: 48 362 51 68

W Polsce zainteresowanie studiami prawniczymi wciąż utrzymuje się na wysokim poziomie. Na większości uczelni prawo jest wciąż w czołówce najchętniej wybieranych kierunków studiów. Ponadto coraz więcej uczelni, zarówno prywatnych, jak i państwowych, oferuje studia prawnicze.

Znaczne zainteresowanie studiami prawniczymi w polskim społeczeństwie wynika z istniejącego przekonanie o elitarności studiów prawniczych. Kandydatów na studia nie zniechęca duża konkurencja na rynku ani też pięć lat jednolitych studiów i konieczność dalszej 3-letniej nauki na aplikacji, ponieważ wierzą, że zdobędą zawód, który pozwoli im na spełnienie swoich aspiracji. Zwłaszcza, że dzisiaj znacznie łatwiej jest się dostać na aplikacje prawnicze niż ponad 10 lat temu.

Rzeczywistość jest jednak tak, że wielu absolwentów wydziałów prawniczych, głównie z mniej renomowanych uczelni, ma problemy z odnalezieniem się na rynku pracy.

Porównując jednak rynek polski do amerykańskiego należy podkreślić, że w Stanach Zjednoczonych liczba prawników w stosunku do liczby mieszkańców jest prawie 3-krotnie większa w porównaniu do Polski. W Stanach zjednoczonych 1 prawnik z uprawnieniami przypada na około 250 mieszkańców, w Polsce na około 730 mieszkańców. Daleko nam więc jeszcze do nasycenia rynku prawnikami na poziomie Stanów Zjednoczonych. Jednak na naszym rynku usług prawniczych zaledwie na przestrzeni ostatnich 10 lat liczba prawników z uprawnieniami się praktycznie podwoiła. Za tak gwałtownym wzrostem liczby prawników nie idzie w parze niestety wzrost świadomości prawnej społeczeństwa, a w tym samym wzrost skłonności do korzystania z pomocy prawnika.

Usługi prawne odgrywają ważną i doniosłą rolę w społeczeństwie. Z punktu widzenia konkurencyjności jest to jednak rynek bardzo specyficzny. Po pierwsze, ocena udziału kancelarii prawnych w rynku jest utrudniona, ponieważ rynek usług prawnych ma charakter rozproszony, a do tego nie ma dostępnych danych dotyczących konkurencyjności publikowanych przez organy administracyjne lub samorządy zawodowe adwokatów lub radców prawnych. W takiej sytuacji najlepszym źródłem wiedzy o konkurentach są obsługiwani usługobiorcy.

Po drugie, usługodawcy muszą spełniać liczne warunki, aby otrzymać zezwolenie na świadczenie usług prawnych.

Po trzecie, proces transformacji oraz częściowe otwarcie dostępu do zawodów prawniczych znacząco zmieniły ustrojową i zawodową pozycję prawników.

Postępująca deregulacja rynku usług prawnych wymusiła na nich zwiększenie starań o rentowność prowadzonych działań, konieczność pozyskiwania informacji rynkowej oraz staranniejszego profilowania własnej oferty, nie mówiąc już o promocji. W usługach prawnych konkurowanie jest jednak utrudnione, ponieważ zasady pozyskiwania i informowania klientów są w dużym stopniu wyznaczane przez prawne i etyczne normy zawodowe. Powyższe sprawia, że prawnicy albo wcale nie mogą się reklamować, albo ich promocja jest bardzo ograniczona. Ponadto istnieją liczne bariery wejścia na rynek, które sprawiają, że młodym prawnikom coraz trudniej jest zakładać swoje kancelarie. Jednocześnie należy zaznaczyć, że przedmiot usług prawnych bardzo się zmienił, stając się wielokrotnie bardziej skomplikowany.

Powiększyła się też dysproporcja zasobów wiedzy, jakimi dysponują usługodawcy i usługobiorcy, zwłaszcza w obszarach związanych z wąskimi specjalizacjami prawnymi. Dysproporcja ta utrudnia racjonalny wybór usługodawcy czy też ocenę jakości świadczonych usług. Specyficzne jest również to, że nabywcy usług prawnych, w sytuacji gdy ich podstawowe wartości są zagrożone, często postępują emocjonalnie, wbrew tradycyjnemu mechanizmowi rynkowemu, opierającemu się na założeniu racjonalności postępowania konsumenta.

W Polsce największym problemem nie jest stosunkowo duża liczba prawników, ale przede wszystkim niska skłonność do korzystania z usług prawniczych.

To efekt przez lata ograniczania dostępu do zawodu przez oba samorządy przez co sztucznie utrzymywana była niska liczba prawników w Polsce, co doprowadziło do sytuacji gdzie cena za usługi prawne byłą relatywnie wysoka przez co skłonność do korzystania z usług prawniczych niska. Utrzymująca się przez lata taka sytuacja w świadomości społecznej zbudowała obraz prawników jako niedostępnych i drogich. Nie były też przez lata podejmowane działania mające na celu podniesienie świadomości prawnej społeczeństwa przez środowiska prawnicze, z uwagi na to, iż stosunkowo mała konkurencja na rynku nie wymuszał podejmowania tego typu działań.

Liberalizacja przepisów dotyczących przyjmowania na aplikacje prawnicze, szczególnie od 2002 roku zniesienie limitów przyjęć ilości osób na I rok aplikacji oraz od 2006 roku wprowadzenie państwowych egzaminów na aplikacje samorządowe, doprowadziło w konsekwencji od 2010 roku do gwałtownego wzrostu liczy prawników z uprawnieniami.

Był to czynnik, który spowodował, że Polska znalazła się w ścisłej czołówce krajów które w okresie ostatnich 15 lat odnotowały bardzo gwałtowny wzrost liczby prawników z uprawnieniami. Stabilny zaś rynek to taki, który rozwija się w sposób równomierny.

One thought on “Jak zostać komornikiem sądowym?”

Rose pisze:

7 grudnia 2017 o 08:55

Bardzo wyczerpujący artykuł, jeśli ktoś szuka informacji na temat aplikacji komorniczej, generalnie sama aplikacja jest jedną z krótszych, ale późniejsza praca jako komornik do łatwych i przyjemnych nie należy, więc warto dobrze przemyśleć tę decyzję. Ponadto koszt egzaminu obecnie wynosi ponad 800 zł.

Odpowiedz

Branża prawnicza

One thought on “Jak zostać komornikiem sądowym?”

Skomentuj Rose Anuluj pisanie odpowiedzi

Redakcja

Ostatnie wpisy

Najnowsze komentarze

Branża prawnicza

Podobne artykuły

Czy prawnik musi mieć kasę fiskalną?

Jak zostać radcą prawnym?

Jak zostać prokuratorem?

One thought on “Jak zostać komornikiem sądowym?”

Skomentuj Rose Anuluj pisanie odpowiedzi