Porady prawne

Ogłoszenie upadłości

Comment(0)

Wniosek o ogłoszenie upadłości

Prawo upadłościowe określa wymogi formalne jakie należy spełnić, aby złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości przedsiębiorcy. Co ważne, niezastosowanie się do wymogów przewidzianych w przepisach prawa skutkuje wezwaniem do uzupełnienia braków formalnych, a nawet odrzuceniem wniosku. Niniejsze opracowanie przedstawi, oczywiście w dużym uproszczeniu, jak należy przygotować się do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości przedsiębiorcy.

LEGITYMACJA DO ZŁOŻENIA WNIOSKU O OGŁOSZENIE UPADŁOŚCI

Wniosek o ogłoszenie upadłości może złożyć dłużnik albo każdy z jego wierzycieli osobistych. Wierzyciele rzeczowi, przykładowo wierzyciele hipoteczni, nie mają takiej możliwości. Przepisy prawa upadłościowego regulują krąg podmiotów, którym przysługuje prawo do złożenia wniosku i tak np.:

  1. w przypadku spółki jawnej, spółki partnerskiej, spółki komandytowej oraz spółki komandytowo-akcyjnej – będzie to każdy ze wspólników odpowiadających za zobowiązania spółki;
  2. w przypadku osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – każdy, kto na podstawie ustawy, umowy spółki lub statutu ma prawo do prowadzenia spraw dłużnika i do jego reprezentowania, samodzielnie lub łącznie z innymi osobami;
  3. w przypadku przedsiębiorstwa państwowego – organ założycielski.

TERMIN NA ZŁOŻENIE WNIOSKU

Złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości jest ustawowym obowiązkiem dłużnika (oraz kilku innych wskazanych w ustawie podmiotów). Zgodnie z prawem upadłościowym, wniosek o ogłoszenie upadłości należy złożyć w terminie trzydziestu dni od dnia w którym wystąpiła podstawa do ogłoszenia upadłości.

PODSTAWA OGŁOSZENIA UPADŁOŚCI

Jedną z podstawowych przesłanek ogłoszenia upadłości jest niewypłacalność. Dłużnik jest niewypłacalny jeżeli utracił zdolność do wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych. Istotne jest ustalenie na podstawie bilansu, kiedy powstał stan niewypłacalności, gdyż od tego momentu biegnie termin na złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości.

OPŁATA OD WNIOSKU I ZALICZKA NA WYDATKI POSTĘPOWANIA W PRZEDMIOCIE OGŁOSZENIA UPADŁOŚCI

Wniosek o ogłoszenie upadłości w przypadku przedsiębiorcy podlega opłacie stałej w wysokości 1000,00 zł. Wnioskodawca jest zobowiązany również do uiszczenia zaliczki na wydatki w toku postępowania w przedmiocie ogłoszenia upadłości w wysokości jednokrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w trzecim kwartale roku poprzedniego ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.

WYMOGI FORMALNE WNIOSKU

Wniosek o ogłoszenie upadłości musi spełniać wymagania określone w przepisach prawa cywilnego oraz upadłościowego. Składa się go do sądu rejonowego, w obszarze którego znajduje się główny ośrodek działalności dłużnika.

Wniosek o ogłoszenie upadłości powinien zawierać:

  1. nazwę dłużnika wraz z podaniem numeru Krajowego Rejestru Sądowego – w przypadku ich braku inne dane umożliwiające jego jednoznaczną identyfikację;
  2. siedzibę;
  3. imiona i nazwiska reprezentantów dłużnika w tym likwidatorów, jeżeli są ustanowieni, a w przypadku spółki osobowej – imiona i nazwiska oraz miejsce zamieszkania wspólników odpowiadających za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem;
  4. wskazanie głównego ośrodka podstawowej działalności dłużnika;
  5. przywołanie okoliczności uzasadniających wniosek i ich uprawdopodobnienie;
  6. informację, czy dłużnik jest spółką publiczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych.

Co ważne, niezależnie od tego, czy wniosek składa wierzyciel czy dłużnik należy dołączyć do niego potwierdzenie uiszczenia wskazanej powyżej opłaty od wniosku oraz zaliczki na wydatki postępowania w przedmiocie ogłoszenia upadłości,  a także jeden dodatkowy odpis wraz z odpisami załączników.

Wniosek składany przez wierzyciela powinien zawierać dodatkowo uprawdopodobnienie istnienia wierzytelności.

W sytuacji zaś, gdy wniosek o ogłoszenie upadłości składa sam dłużnik, we wniosku musi znaleźć się także informacja, czy jest on uczestnikiem podlegającego prawu polskiemu lub prawu innego państwa członkowskiego systemu płatności lub systemu rozrachunku papierów wartościowych w rozumieniu ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami lub niebędącym uczestnikiem podmiotem prowadzącym system interoperacyjny w rozumieniu tej ustawy.

Artykuł pochodzi ze strony https://lewandowskikancelaria.pl/ . To tylko część całego wpisu i całość można przeczytać na stronie https://lewandowskikancelaria.pl/wniosek-o-ogloszenie-upadlosci/ .

Syndyk masy upadłości https://lewandowskikancelaria.pl/sprzedaz/

Informacje na temat restrukturyzacji https://lewandowskikancelaria.pl/restrukturyzacje-i-prepack/

Prawo upadłościowe https://lewandowskikancelaria.pl/upadlosci/

Branża prawnicza

Fakt istnienia konkurencji na rynku usług prawnych nie oznacza, że nie można osiągnąć na nim sukcesu. Rynek ten jest, nadal daleki od nasycenia i cały czas wykazuje znaczny potencjał rozwojowy. Prawnicy powinni jednakże wypracować rozwiązania, które pomogą im w jego optymalnym zagospodarowaniu. Pierwszym krokiem powinna być próba znalezienia przez prawników odpowiedzi na następujące pytania: 1) jaka jest moja pozycja konkurencyjna i w jaki sposób chciałbym budować przewagę konkurencyjną?; 2) co mógłbym zaoferować klientowi i czy potrafię sprostać jego oczekiwaniom? To właśnie drugie pytanie, stawiające w centrum uwagi klienta, jest kluczowe. Obserwacja rynku usług prawnych pozwala jednak stwierdzić, że nie zawsze taką strategię przyjmuje większość prawników.

Prawnicy są coraz częściej zmuszeni do konkurowania o nabywców, a co za tym idzie – rośnie ich zainteresowanie możliwościami uzyskania i utrzymania przewagi konkurencyjnej na rynku. W Polsce zauważalny jest deficyt naukowych opracowań poświęconych usługom prawnym. W ciągu ostatnich dziesięciu lat zauważyć można wzrost zainteresowania praktyków szeroko pojętym zarządzaniem kancelarią prawną, jednakże wspomniane wyżej kwestie podejmowane są rzadko albo też wybiórczo w opracowaniach podbudowanych teoretycznie, co sprawia, że praktycy metodą „prób i błędów” starają się rozwiązywać pojawiające się przed nimi problemy dotyczące zarządzania kancelarią. Świadczy to o niewykorzystanym potencjale badawczym tej tematyki.

Do najpopularniejszych zawodów prawniczych należą: adwokat, radca prawny, komornik, sędzia, notariusz oraz prokurator. Aby móc je wykonywać konieczne jest odbycie wieloletniej aplikacji oraz zdanie egzaminów państwowych, które pozwalają na wpis do odpowiedniego rejestru.

Wymienione zawody cieszą się wciąż niesłabnącym zainteresowaniem ze strony młodych osób, a jednocześnie są cenione przez społeczeństwo. Warto dodać, że w świetle przepisów ustawowych należą one do tzw. zawodów regulowanych, a więc takich, które można wykonywać wyłącznie po spełnieniu wspomnianych już warunków. Ponadto, są one zawodami zaufania publicznego, a więc co do zasady ich reprezentanci nie mogą robić czegoś, co godziłoby w powagę wykonywanej profesji, w tym było niezgodne z przyjętymi normami społecznymi.

Przedstawiciel zawodu prawniczego nie może między innymi łączyć jego wykonywania z prowadzeniem dodatkowych biznesów czy pracować jednocześnie w innej branży.

W Polsce największym problemem nie jest stosunkowo duża liczba prawników, ale przede wszystkim niska skłonność do korzystania z usług prawniczych.

To efekt przez lata ograniczania dostępu do zawodu przez oba samorządy  przez co sztucznie utrzymywana była niska liczba prawników w Polsce, co doprowadziło do sytuacji gdzie cena za usługi prawne byłą relatywnie wysoka przez co skłonność do korzystania z usług prawniczych niska. Utrzymująca się przez lata taka sytuacja w świadomości społecznej zbudowała obraz prawników jako niedostępnych i drogich. Nie były też przez lata podejmowane działania  mające na celu podniesienie świadomości prawnej społeczeństwa przez środowiska prawnicze, z uwagi na to, iż stosunkowo mała konkurencja na rynku nie wymuszał podejmowania tego typu działań.

Liberalizacja przepisów dotyczących przyjmowania na aplikacje prawnicze, szczególnie od 2002 roku zniesienie limitów przyjęć ilości osób na I rok aplikacji oraz od 2006 roku wprowadzenie państwowych egzaminów na aplikacje samorządowe, doprowadziło w konsekwencji od 2010 roku do gwałtownego wzrostu liczy prawników z uprawnieniami.

Był to czynnik, który spowodował, że Polska znalazła się w ścisłej czołówce krajów które w okresie ostatnich 15 lat odnotowały bardzo gwałtowny wzrost liczby prawników z uprawnieniami. Stabilny zaś rynek to taki, który rozwija się w sposób równomierny.

Podobne artykuły
Komornik Porady prawne

Jak zostać komornikiem sądowym?

Komornik sądowy to funkcjonariusz publiczny działający przy sądzie rejonowym, który co do zasady rozstrzyga o roszczeniach cywilnych w drodze przymusu egzekucyjnego. Wykonuje też inne czynności, m.in. przeprowadza spis inwentarza i sporządza protokół stanu faktycznego przed wszczęciem procesu sądowego albo przed wydaniem orzeczenia. Tryb powoływania i odwoływania komorników sądowych jest regulowany ustawą o komornikach sądowych i […]
Porady prawne

Jak się dostać na aplikację adwokacką?

Przede wszystkim, aby zostać adwokatem należy skończyć pięcioletnie jednolite studia na kierunku prawo. Później trzeba zdać egzamin na aplikację adwokacką. Jest to egzamin państwowy, odbywa się równocześnie w całym kraju w specjalnych komisjach wyznaczonych wcześniej przez Ministra Sprawiedliwości. Składa się on z pytań testowych jednokrotnego wyboru. Aby dostać się na aplikację należy osiągnąć z góry […]
Porady prawne Sędzia

Jak zostać sędzią?

Sędzia zajmuje się wydawaniem wyroków na podstawie przepisów prawa po zapoznaniu się z przedstawionymi dowodami, zeznaniami, aktami zebranymi w czasie śledztwa i rozprawy sądowej. Sędzia pracować może w sądzie rejonowym, okręgowym, apelacyjnym itd. Odpowiada jedynie przed konstytucją oraz ustawami, swój urząd pełni dożywotnio (nawet na emeryturze). Sędzia powinien być osobą uczciwą, bezstronną, rzetelną i odpowiedzialną. […]

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *