Porady prawne

Ogłoszenie upadłości

Wniosek o ogłoszenie upadłości

Prawo upadłościowe określa wymogi formalne jakie należy spełnić, aby złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości przedsiębiorcy. Co ważne, niezastosowanie się do wymogów przewidzianych w przepisach prawa skutkuje wezwaniem do uzupełnienia braków formalnych, a nawet odrzuceniem wniosku. Niniejsze opracowanie przedstawi, oczywiście w dużym uproszczeniu, jak należy przygotować się do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości przedsiębiorcy.

LEGITYMACJA DO ZŁOŻENIA WNIOSKU O OGŁOSZENIE UPADŁOŚCI

Wniosek o ogłoszenie upadłości może złożyć dłużnik albo każdy z jego wierzycieli osobistych. Wierzyciele rzeczowi, przykładowo wierzyciele hipoteczni, nie mają takiej możliwości. Przepisy prawa upadłościowego regulują krąg podmiotów, którym przysługuje prawo do złożenia wniosku i tak np.:

  1. w przypadku spółki jawnej, spółki partnerskiej, spółki komandytowej oraz spółki komandytowo-akcyjnej – będzie to każdy ze wspólników odpowiadających za zobowiązania spółki;
  2. w przypadku osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – każdy, kto na podstawie ustawy, umowy spółki lub statutu ma prawo do prowadzenia spraw dłużnika i do jego reprezentowania, samodzielnie lub łącznie z innymi osobami;
  3. w przypadku przedsiębiorstwa państwowego – organ założycielski.

TERMIN NA ZŁOŻENIE WNIOSKU

Złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości jest ustawowym obowiązkiem dłużnika (oraz kilku innych wskazanych w ustawie podmiotów). Zgodnie z prawem upadłościowym, wniosek o ogłoszenie upadłości należy złożyć w terminie trzydziestu dni od dnia w którym wystąpiła podstawa do ogłoszenia upadłości.

PODSTAWA OGŁOSZENIA UPADŁOŚCI

Jedną z podstawowych przesłanek ogłoszenia upadłości jest niewypłacalność. Dłużnik jest niewypłacalny jeżeli utracił zdolność do wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych. Istotne jest ustalenie na podstawie bilansu, kiedy powstał stan niewypłacalności, gdyż od tego momentu biegnie termin na złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości.

OPŁATA OD WNIOSKU I ZALICZKA NA WYDATKI POSTĘPOWANIA W PRZEDMIOCIE OGŁOSZENIA UPADŁOŚCI

Wniosek o ogłoszenie upadłości w przypadku przedsiębiorcy podlega opłacie stałej w wysokości 1000,00 zł. Wnioskodawca jest zobowiązany również do uiszczenia zaliczki na wydatki w toku postępowania w przedmiocie ogłoszenia upadłości w wysokości jednokrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w trzecim kwartale roku poprzedniego ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.

WYMOGI FORMALNE WNIOSKU

Wniosek o ogłoszenie upadłości musi spełniać wymagania określone w przepisach prawa cywilnego oraz upadłościowego. Składa się go do sądu rejonowego, w obszarze którego znajduje się główny ośrodek działalności dłużnika.

Wniosek o ogłoszenie upadłości powinien zawierać:

  1. nazwę dłużnika wraz z podaniem numeru Krajowego Rejestru Sądowego – w przypadku ich braku inne dane umożliwiające jego jednoznaczną identyfikację;
  2. siedzibę;
  3. imiona i nazwiska reprezentantów dłużnika w tym likwidatorów, jeżeli są ustanowieni, a w przypadku spółki osobowej – imiona i nazwiska oraz miejsce zamieszkania wspólników odpowiadających za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem;
  4. wskazanie głównego ośrodka podstawowej działalności dłużnika;
  5. przywołanie okoliczności uzasadniających wniosek i ich uprawdopodobnienie;
  6. informację, czy dłużnik jest spółką publiczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych.

Co ważne, niezależnie od tego, czy wniosek składa wierzyciel czy dłużnik należy dołączyć do niego potwierdzenie uiszczenia wskazanej powyżej opłaty od wniosku oraz zaliczki na wydatki postępowania w przedmiocie ogłoszenia upadłości,  a także jeden dodatkowy odpis wraz z odpisami załączników.

Wniosek składany przez wierzyciela powinien zawierać dodatkowo uprawdopodobnienie istnienia wierzytelności.

W sytuacji zaś, gdy wniosek o ogłoszenie upadłości składa sam dłużnik, we wniosku musi znaleźć się także informacja, czy jest on uczestnikiem podlegającego prawu polskiemu lub prawu innego państwa członkowskiego systemu płatności lub systemu rozrachunku papierów wartościowych w rozumieniu ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami lub niebędącym uczestnikiem podmiotem prowadzącym system interoperacyjny w rozumieniu tej ustawy.

Artykuł pochodzi ze strony https://lewandowskikancelaria.pl/ . To tylko część całego wpisu i całość można przeczytać na stronie https://lewandowskikancelaria.pl/wniosek-o-ogloszenie-upadlosci/ .

Syndyk masy upadłości https://lewandowskikancelaria.pl/sprzedaz/

Informacje na temat restrukturyzacji https://lewandowskikancelaria.pl/restrukturyzacje-i-prepack/

Prawo upadłościowe https://lewandowskikancelaria.pl/upadlosci/

Branża prawnicza

Branża prawnicza jest ogromną i ważną częścią światowej gospodarki. Jest to jedna z nielicznych branż, która jest nie tylko odporna na recesję, ale ma również prężny popyt we wszystkich częściach świata.

Prawnicy to profesjonaliści, którzy pomagają osobom lub organizacjom rozwiązywać ich problemy prawne poprzez porady prawne, rzecznictwo i spory sądowe. Są to zazwyczaj specjaliści w określonej dziedzinie prawa, takiej jak prawo karne, prawo korporacyjne czy prawo podatkowe.

Kancelaria prawna to organizacja świadcząca usługi prawne na rzecz klientów w sprawach takich jak transakcje biznesowe, obrona karna i ochrona własności intelektualnej.

Założenie firmy prawniczej może być kosztownym i czasochłonnym procesem. Ale może to być również satysfakcjonujące doświadczenie, ponieważ możesz pracować na własnych warunkach. Przed podjęciem takiej decyzji ważne jest, aby znać koszty założenia własnej firmy prawniczej. Branża prawnicza jest jedną z najbardziej konkurencyjnych branż na świecie. Jest to również jedna z najbardziej lukratywnych branż, w której prawnicy zarabiają więcej niż jakikolwiek inny zawód w Polsce. 

Kancelaria to miejsce, w którym uzyskasz porady prawne i wskazówki dotyczące codziennego życia. Ważne jest, aby znaleźć odpowiedni dla siebie, ale ważne jest również, aby wiedzieć, czego nie robić, zatrudniając pierwszego prawnika.

Oto 4 rzeczy, których nigdy nie powinieneś robić, zatrudniając prawnika:

1) Nie zatrudniaj prawnika, który nie specjalizuje się w rodzaju prawa, którego potrzebujesz

2) Nie zatrudniaj prawnika, który nie ma dobrej reputacji lub opinii innych klientów

3) Nie zatrudniaj prawnika bez osobistego spotkania – jest wielu prawników, którzy oferują reprezentację bez spotkania z klientem!

4) Nie zatrudniaj prawnika, który nie poświęca czasu na odpowiedź.

Zarówno działy prawne, jak i kancelarie stoją przed rosnącą presją na innym froncie – dotyczącym zatrudnienia i „zatrzymania” utalentowanych pracowników. Zjawisko to nabiera znaczenia w kontekście nowych wymagań i oczekiwań większości specjalistów, że organizacje będą korzystały z technologii oraz wspierały preferowany przez nich tryb pracy: hybrydowy lub w pełni zdalny.

Mimo postępującej „Wielkiej rezygnacji” (globalny trend odchodzenia z pracy m.in. z powodu pandemii) okazuje się, że większość organizacji nie spełnia oczekiwań pracowników. Z tego powodu aż 70% ankietowanych prawników korporacyjnych i 58% kancelaryjnych twierdzi, że prawdopodobnie odejdzie z pracy w przyszłym roku.

Co więcej, badanie Future Ready Lawyer 2022 odnotowało znaczny wzrost liczby organizacji, które ponownie sprawdzają, kto i w jaki sposób pracuje. Oznacza to, że działy prawne oraz kancelarie coraz częściej wykorzystują różnego rodzaju rozwiązania – od pracowników kontraktowych po alternatywnych dostawców usług prawnych (ALSPs) oraz asystentów prawnych i paralegals.

Według liczby mieszkańców przypadających na jednego prawnika wśród krajów Unii Europejskiej w 2015 roku Polska zajmowała 13 miejsce na 28. Jeden prawnik przypadał w Polsce na 728 obywateli, podczas gdy w Hiszpanii na 189, we Włoszech na 250, Grecji na 255 obywateli. Podkreślić jednak należy,  iż są w Unii Europejskiej kraje, w których liczba prawników w stosunku do liczby obywateli jest jednak istotnie mniejsza (np. w Finlandii, ponad 3,5-krotnie mniejsza niż w Polsce).

Średnia dla 28 krajów Unii Europejskiej wynosi 1 prawnik na 431 mieszkańców, co oznacza że w średnia liczba prawników w UE w stosunku do liczby mieszkańców jest prawie dwukrotnie wyższa (170%) niż w Polsce.

Im więcej prawników w stosunku do liczby mieszkańców tym najczęściej bardziej liberalne zasady uzyskiwania uprawnień zawodowych.

Co zapewne nikogo nie zaskakuje patrząc na tabelę, najbardziej liberalny model uzyskiwania uprawnień prawniczych w UE jest w Hiszpanii. Przez lata (2002-2011) Hiszpania jako w zasadzie jedyna spośród państw Unii Europejskiej nie wymagała od starających się o dostęp do adwokatury jakichkolwiek wymogów praktyki czy weryfikacji wiedzy. Do hiszpańskiej palestry można było wstępować bez odbycia obowiązkowej aplikacji. Praktyka adwokacka była otwarta dla wszystkich absolwentów prawa, którzy zajmowali się zawodowo udzielaniem porad prawnych, reprezentowaniem oraz obroną stron we wszelkiego rodzaju postępowaniach. By móc wykonywać zawód, należało także uzyskać członkostwo w jednej z lokalnych izb adwokackich.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *