Prawo gospodarcze to zwyczajowe określenie dziedzin prawa, które regulują działalność gospodarczą. Obejmuje ono prawo gospodarcze prywatne i publiczne.
Prawo gospodarcze zostało wprowadzone m.in. w ZSRR oraz Czechosłowacji. Po roku 1945 zostało narzucone także Polsce. W roku 1989 wraz z upadkiem komunizmu pojęcie to przestało mieć rację bytu. Ba rynku zaczęły pojawiać się prywatne podmioty, a państwo zaczęło ograniczać swoją rolę w gospodarce. W chwili obecnej działalność gospodarczą reguluje prawo gospodarcze publiczne i prywatne (prawo handlowe).
Publiczne prawo gospodarcze określa funkcję państwa w gospodarce, definiuje swobodę działalności gospodarczej. Precyzuje również definicję obrotu gospodarczego itd. Prywatne prawo gospodarcze z kolei reguluje stosunki pomiędzy konsumentami i przedsiębiorcami oraz
poszczególnymi przedsiębiorcami. Obejmuje między innymi kwestie czynności handlowych
Cechą typową dla prawa gospodarczego jest brak kodeksu – jednego zbioru przepisów. Określone ono jest przez pewne zasady przewodnie, które stanowią podstawę działania gospodarki. Wynikają one z konstytucji oraz ustaw np. ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.
Podstawowymi zasadami prawa gospodarczego są zasada wolności gospodarczej, zasada praworządności, zasada ograniczonej ingerencji państwa w gospodarkę, zasada ochrony własności oraz zasada proporcjonalności i zasada 3D (decentralizacji, demonopolizacji i deregulacji).
Prawnicy w kancelarii to: adwokaci, radcowie prawni, aplikanci, absolwenci studiów prawniczych. Często ich doświadczenie, staż – czyli pozycję – rozróżnia się poprzez podział na „starszych prawników”, „prawników”, „młodszych prawników”. Często używa się również angielskiego słowa „associate” (senior associate, associate, junior associate) – oznaczającego współpracownika.
Szczególną rolę w tej grupie pełnią aplikanci – absolwenci studiów prawniczych, którzy dostali się na aplikację. To swego rodzaju czeladnicy, uczniowie o potwierdzonym poziomie wtajemniczenia, którzy stopniowo rozwijają swoje umiejętności zawodowe, by stać się w pełni samodzielnymi prawnikami. Aplikanci mogą zastępować radców prawnych i adwokatów w określonym zakresie. Wraz ze wzrostem efektywności wykonywanej przez nich pracy rośnie ich pozycja w kancelarii.
Aplikanci radcowscy, zgodnie z ustawą o radcach prawnych, po upływie sześciu miesięcy od rozpoczęcia aplikacji radcowskiej mogą zastępować radcę prawnego przed sądami rejonowymi, organami ścigania i organami administracji publicznej. Po upływie roku i sześciu miesięcy od rozpoczęcia aplikacji radcowskiej aplikanci radcowscy mogą zastępować radcę prawnego także przed innymi sądami, z wyjątkiem Sądu Najwyższego, Naczelnego Sądu Administracyjnego i Trybunału Konstytucyjnego. Aplikanci radcowscy mogą również sporządzać i podpisywać pisma procesowe związane z występowaniem radcy prawnego przed sądami, organami ścigania i organami administracji publicznej – z wyraźnego upoważnienia radcy prawnego – z wyłączeniem apelacji, skargi kasacyjnej i skargi konstytucyjnej.
Prawnicy kancelarii to osoby, które pod nadzorem wspólników wykonują właściwą pracę nad zleconymi przez klientów sprawami. Praca często organizowana jest w zespołach, których struktura i hierarchia budowana jest z uwzględnieniem pozycji (staż, doświadczenie, uprawnienia).
To, co do zasady, najbardziej liczna grupa w kancelarii. To z nimi jako praktykant spędzisz najwięcej czasu.